Najnowsze tematy:
Muzeum Okręgowe w Nowym Sączu ma zaszczyt zaprosić na wernisaż wystawy Sądeczanin mało znany - Ludwik Misky - malarstwo, grafika.
W 1884 r. w Nowym Sączu urodził się artysta malarz, grafik Ludwik Misky (wł. Ludwik de Delney Misky). Pochodził z rodziny o węgierskich korzeniach osiadłej w Małopolsce. W latach 1891-1894 był uczniem szkoły powszechnej (Szkoły Męskiej), następnie gimnazjum w Nowym Sączu. W 1896 r. przybył wraz z rodziną do Wadowic. W latach 1902-1910 kształcił się w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem F. Cynka, L. Wyczółkowskiego, J. Mehoffera i J. Stanisławskiego. Równocześnie studiował filozofię i historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W okresie studiów zaprzyjaźnił się z Emilem Zegadłowiczem. Z tego czasu pochodzi wiele prac Misky'ego związanych z osobą przyjaciela, jego rodziną i najbliższym otoczeniem, a także ekslibrisów oraz ilustracji do dzieł wydawanych przez Zegadłowicza. Zachowała się również obszerna korespondencja Ludwika Misky'ego z Emilem z lat 1906-1934,
która jest prawdziwą kopalnią wiedzy o warunkach i atmosferze życia artystycznego w Krakowie z początku ubiegłego wieku. Misky swoje wykształcenie malarskie uzupełniał w Paryżu, w Niemczech i Wiedniu. Od 1907 r. zajmował się działalnością pedagogiczną, początkowo jako nauczyciel rysunku, później inspektor i wizytator, a od 1927 jako naczelnik wydziału szkół zawodowych w Kuratorium Krakowskiego Okręgu Szkolnego. Pisał artykuły i podręczniki o nauczaniu rysunku i organizacji szkolnictwa. W latach 1927-32 należał do Cechu Artystów Plastyków "Jednoróg". Misky malował pejzaże, portrety, wiejskie i miejskie sceny rodzajowe, kwiaty, akty, martwą naturę, po 1930 r. w twórczości artysty pojawiły się motywy marynistyczne. Był również grafikiem uprawiającym wszystkie techniki metalowe i drzeworyt. Posługiwał się akwarelami i pastelami. Zaprojektował kilka ekslibrisów i kilimów. Zmarł w 1938 r., został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Prace prezentowane na wystawie pochodzą z Muzeum Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym, Muzeum Narodowego w Krakowie oraz z kolekcji prywatnej.